امام على علیه السلام می فرمایند:

المَعِدَةُ بَیتُ الاَْدواءِ وَ الحِمیَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّد کُلَّ بَدَنٍ مَا اعتادَ. لا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ
معده سراى دردهاست و پرهیز، بهترین درمان. هر بدنى را به همان که خو مى‏گیرد، عادت دهید. با پرخورى، تندرستى نخواهد بود

تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.

) امام حسین علیه السلام می فرمایند:

مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى‏ أهلِ العُقولِ
از نشانه‏ هاى خوش‏نامى و نیک‏بختى ، همنشینى با خردمندان است.

بحارالأنوار، ج 75، ص 119

رسول اکرم(ص) می فرمایند:

رَأى رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله قَوما لا یَزرَعونَ قالَ: ما أَنتُم؟ قالوُا: نَحنُ المُتَوَکِّلونَ، قالَ: لا، بَل أَنتُم المُتَّکِلونَ؛
رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله گروهى را که کشت و کار نمى‏کردند، دیدند و فرمودند: شما چه کاره‏اید؟ عرض کردند ما توکل کنندگانیم. فرمودند: نه، شما سر بارید.
مستدرک‏ الوسائل ج11، ص217

رسول اکرم(ص) می فرمایند:

إذا ظَهَرتِ البِدعُ فی اُمّتی فلْیُظهِرِ العالِمُ علمَهُ ، فمَن لَم یَفعل فعَلَیهِ لَعنةُ اللّه‏ِ
هرگاه بدعت‏ها در میان امت من آشکار شد، بر عالم است که علمش را آشکار کند و هر کس نکند، لعنت خدا بر او.
الکافی : ج 1 ، ص 54 ، ح 2

رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اَلطّیَرَةُ شِرکُ وَمامِنّا إِلاّ وَلکِنَّ اللّه‏َ یُذهِبُهُ بِالتَّوَکُّلِ؛
فال بد زدن شرک‏است‏وهیچ‏کس‏ازمانیست‏مگراین‏که‏به‏نحوى‏دستخوش فال بد زدن مى‏شود، اما با توکل، خداوند آن را از بین مى‏برد.

سنن ابن ماجه ج2 ، ص1170