) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

مَنْ سَرَّهُ أن یَستَجیبَ اللّه‏ُ لَهُ عِندَ الشَّدائِدِ وَالْکَربِ فَلیُکثِرِ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ
هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى‏ ها و گرفتارى‏ ها دعاى او را اجابت کند، در هنگام آسایش، دعا بسیار کند
نهج ‏الفصاحه ح‏3023

) امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند:

أنَا الضّامِنُ لِمَن لَم یَهجُس فى قَلبِهِ إِلاَّ الرِّضا أَن یَدعُوَ اللّه‏َ فَیُستَجابَ لَهُ
کسى که در دلش هوایى جز خشنودى خدا خطور نکند، من ضمانت مى‏کنم که خداوند دعایش را مستجاب کند.

اصول کافى ج2 ، ص62

) امام على علیه السلام می فرمایند:

یَقولُ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ ما مِن مَخلوقٍ یَعتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعتُ أسبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرضِ مِن دونِهِ فَإِن سَأَلَنى لَم اُعطِهِ وَإِن دَعانى لَم اُجِبهُ؛
خداوند عزوجل مى‏فرماید:
هیچ مخلوقى نیست که به غیر من پناه ببرد، مگر این که دستش را از اسباب و ریسمان‏هاى آسمانها و زمین کوتاه کنم، پس اگر از من بخواهد عطایش نکنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.

تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.

امام على علیه السلام می فرمایند:

المَعِدَةُ بَیتُ الاَْدواءِ وَ الحِمیَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّد کُلَّ بَدَنٍ مَا اعتادَ. لا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ
معده سراى دردهاست و پرهیز، بهترین درمان. هر بدنى را به همان که خو مى‏گیرد، عادت دهید. با پرخورى، تندرستى نخواهد بود

تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.

) امام حسین علیه السلام می فرمایند:

مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى‏ أهلِ العُقولِ
از نشانه‏ هاى خوش‏نامى و نیک‏بختى ، همنشینى با خردمندان است.

بحارالأنوار، ج 75، ص 119