نپرس از غرب زدگان شرقی از حجاب     بپرس از منِ مسلمِ زِ مُسلِمان دل کباب

من از کودکی تاکنون حجاب داشته ام    نه بند بود و نه دورم طناب داشته ام

حیدر شدی تاپشت در هی در بکوبند          جای ملائک نیز بال وپر بکوبند

زهرا دلش می خواست نام یا علی را           روی عقیق سرخ پیغمبر بکوبند

سنگ علی را فا طمه بر سینه می زد            باید که بردُرنجف هی دربکوبند

نام تو  اسم اعظم پروردگار است                 این مُهر رابایدبه هرمنبر بکوبند

معراج تازه ابتدایت بود باید                     نام تو را از این مقرب تر بکوبند

جواب نگار:

شب ها تودرخانه نبودی در بکوبند             فرا تر زان بودی که بال پر بکوبند

آری بتول ماحق می خواست باید              این هافدک می گفت تاکمتربکوبند

سنگ بتول راهم علی برسینه می زد           باید که عشق هر دورا با زَر بکوبند

اسم تو نه رسم تو را باید علم کرد               رسم تو را باید به هر منبر بکوبند

معراج آغازت نبود این را بدانم                   نام تو را از چی مقرب تر بکوبند

نام اسم اعظم پروردگار است                      بیا نگارا بر دلت حیدر   بکوبند       

علی علت رویدادغدیراست                  دانند همه علی  قدیر است

خیبرشکن است حیدرما                      چو شیر ژیانی وی دلیر است

باستمگران پرخشم وکینه                    ولی بادوستان حق حریراست

زیرسایه اش مامن امنی                      بهر شیعه ی حق امیر است

درخانه اش نه ابریشمی فرش               که زیرپای اوفرش حصیراست

آن زمان که بود ایشان خلیفه                نه فکرش بکنی ایشان فقیر است

کافر و مسلمان ، همه دنیا                      در مرام این  امیر اسیر است

در   مقابل   مرام   ایشان                      نگار و غزلش خیلی حقیراست

روم به قربان ذی الحجه ومکه وخدا         روم به قربان بهشتی که شد زما جدا

ای به قربان تو قربانی قربان گه منا          ای به قربان توکه رفتی شدی زماجدا

دلم گرفته ز دوری از  مروه و  منا             روم به سمت قم و مشهد و کنم دعا

یا حضرت معصومه آهی بکش چرا         نفرینشان نمی کنید آقا امام رضا

دلم گرفته ز زمان و زمین و زمینیان        ز کردارو رفتار شکم بارگانی بی حیا

مهدی برس به داد بندگان بی پناه          بستند راه شیعه بر مروه و صفا

بستندگوش وچشم وبنازندبه کارشان       مُسلِمانِ یمن کشتید دیگر چرامنا

تا کی زنید همین چنگ و نای و نوا         تا کی ببندی دهان با نفت و طلا

کُشتند  خواهر  و  برادرانم  در  منا          نفرین کن زبان، خون گریه کن دِلا

گویند  زبانی  حقوق  بشر  ولی              در اصل داده اند بشریت بر فَنا

با دیدن قربانی قربانیان در منا               اُفتم به یاد شهیدان دشت کربلا

روم قربان علی و فاطمه و ذوالجناح        روم به قربان دو چشم منتظر در سَرا

بس کن دِلا نگار  ندارد  دگر  توان          مهدی  بیا  و  تمام  کن  این  بلا  

گرشود کلام آغاز با نام خدا                    نشود حق از کلام دور وجدا

                                          بعد نام حق بیار نام رسول                     گرنیاری راستی رانیست اذن دخول

                                          بعدنام اوگرباشدم یاد علی                     باعلی آسان شودهرمشکلی

                                          بعد تو یاد  آر  تا موعود                        این آغاز کلام نگارا بود